Co z tym spaniem?!

Minęło już ponad 8 miesięcy od urodzenia się Piotrusia...a on nie przespał jeszcze nawet jednej nocy w całości...:/ Codziennie zastanawiam się kiedy w końcu uda się nam ta sztuka...W końcu bo już naprawdę chwilami mam dość. 8 jakże pięknych miesięcy pełnych radości ale również ciężkich, z nocnym wstawaniem. Nie chcę narzekać...to nie w moim stylu-ja raczej się już zaczynam martwić bo przecież większość dzieci już w tym wieku spokojnie przesypia całe noce...a mój egzemplarz nie:)
Jego stałą porą kiedy się budzi to godzina między 3 a 4 rano...O ile mam farta to przytuli się ,zje cycola i pójdzie spać. W tej mniej optymistycznej wersji wygląda to tak , że po przebudzeniu nie ma ochoty ani na przytulanki ani na jedzonko tylko na zabawę :) Jak ktoś nie wiedział to ogłaszam- 4 rano to najlepsza i najfajniejsza pora na zabawę:) Co z tego, że jest ciemno...i prawie nie widzę tego co jest wokół mnie..,co z tego , że mama chcę spać a tata rano wstaje do pracy i fajnie by było gdyby się wyspał? ! Mojemu synkowi to w ogólne nie przeszkadza:) Zaczynają się wspinaki po mnie czy po mężu...łapanie za nos, policzki...i choć człowiek zmęczony strasznie w innych okolicznościach za takie budzenie w środku nocy najchętniej by udusił to się po prostu uśmiecha. I tak z uśmiechem na ustach spędza czas z dzieckiem.  Ja po takich nocach łapię się na tym , że gdy już wstanę odprowadzić dziecko do szkoły to myślę o tym kiedy  ten dzień się skończy bo chciałabym się wyspać. Też tak miewacie? Straszne...pozostaje tylko nadzieja, że kiedyś pięknego razu prześpi tą noc całą...a ja się w końcu wyśpię :)- hehehhe no  może na emeryturze-o ile w ogóle będę ją miała ;)
Śmiechem żartem ale mi wcale nie jest do śmiechu...bo każda mama wie jak ważny jest sen w życiu dziecka. I jak potrafi być marudne gdy się nie wyśpi.
 Do tego dziś w nocy mój maluszek przez sen bardzo coś przeżywał...aż mi go żal było...bo wyglądał jakby płakał. Czyżby mu się coś śniło w tej małej główce. A może za dużo wrażeń w ciągu dnia?